مقدمه
صحبت کردن از اصلاح شیوه و الگوی زندگی در مثلث سلامت یعنی تغذيه مناسب. ورزش و کنترل استرس، شاید تکراری شده باشد، اما برای بسیاری از مردم، همچنان به عنوان واقعيات انكارناپذيرى كه از آن غافل هستند ارزش مطرح شدن را دارد. به‌ویژه ورزش کردن که همچنان در جامعه ما به عنوان یک ضرورت در كنار سایر امور روزانه زندگی پذیرفته نشده است. شاید ریشه این مساله به درک نادرست از ورزش کردن بازمی گردد. یعنی ندانستن آن كه ورزش كردن فقط به سلامت جسم كمک نمی کند یا صرفا بهانه ای برای كاهش وزن و رسيدن به تناسب اندام نيست. بلكه اثرات فوق العاده مثبتی برسلامت روان خواهد داشت. اما این اثرات چگونە از طریق ورزش، حاصل مى شود؟
ورزش منظم باعث ترشح برخى از انتقال دهنده هاى پيام عصبى در مغز مى شود كه در ایجاد حالت های شادابی و سرخوشى موثر است و باعث بهبود خلق مى شود. در نقطه مقابل حالت های افسرده خویی را نیز کاهش می دهد. یکی از مشکلات روحی اکثر افراد در جوامع امروزی، دچار شدن به حالت های اضطرابی و افسردگی است. البته جدای از شرایط ناخوشایند خاصی که در موقعیت های مختلف ممکن است براى هر كسى اتفاق بيفتد. چنين حالت هايى بيشتر سراغ افرادی می رود که وقت آزاد زیادی دارند و از آن بدرستی استفاده نمی‌کنند. آنها همیشه درگیر نشخوارهای منفی ذهنی هستند. یکی از راهکارها برای حل اين مشکل، پر کردن اوقات آزاد آنان با یک برنامه ورزشی است تا زمان فکر کردن به مسائل منفی را از فرد گرفته و باعث افزایش حس رضایتمندی در او شود.
ورزشکاران، شخصیت متفاوتی دارند
آنچه مسلم است ورزش کردن چه در قالب حرفه ای، چه غیرحرفه ای برشخصیت افراد تاثير مى كذارد. نتايج تحقيقات انجام شده در رابطه با این موضوع، بیانگر شخصیت قوی تر افرادی است که به طور جدی ورزش می کنند. ویژگی هایی چون اعتماد به نفس، سرسختی، امیدواری، اتکا به خود و سختکوشی در ورزشکاران به شكل كاملا ملموسى ديده می شود. در افرادی هم که به شکل غیر حرفه ای و آماتور و برای سلامت شخصی ورزش می كنند خوش خلقی، افکار مثبت تر و امیدوارانه تر و مهارت هاى بهتر در كنترل خشم، به وضوح قابل مشاهده است.
فرزندانمان را به ورزش تشویق کنیم
ورزش کردن، وقتی يک ضرورت تلقی می شود که از سنین کودکی برای آن فرهنگسازی شود. برای رسیدن به چنین هدفی والدین باید برای ورزش كردن فرزندان خود با جدیت برنامه ریزی کنند. البته این امر نه به خاطر جام هایی است که احتمالا آنها در ورزش به دست خواهند آورد. بلکه به دلیل درس هایی است که در این حیطه می آموزند و می تواند اثرات مهم و ماندگاری در زندگی آنان باقی گذارد.
در ورزش، فرزندان به طور مکرر، با تجربه شکست و پیروزی روبه رو میشوند و به مرور خواهند آموخت که بعد از پیروزی، تمام زندگى به كام شان نيست وشكست نيز فاجعه ای نخواهد بود و می توان بازهم با تلاش بیشتر به پیروزی رسید. از سوی دیگر ورزش کردن و کسب مهارت در آن باعث افزايش اعتماد به نفس آنان خواهد شد. همچنین حضور در محیط های ورزشی به فرزندان کمک می كند كه روابط بين فردی خود را گسترده تر از دایره ارتباط با والدین و اقوام درجه یک کنند.
چرا کارفرمایان به ورزش کارمندان بی توجهند؟
آیا مشغله کاری و پشت میز نشینی توجیهی منطقی برای ورزش نکردن محسوب می شود؟
گرچه پاسخ منفی به این پرسش انکار ناپذير است. اما واقعيت اين است که بسیاری افراد آنقدر گرفتار کارشان میشوند که دیگر مجالی یا بهتربگوییم انگیزه ای برای ورزش کردن در خود نمی یابند. در این شرایط پرسشی که به ذهن خیلی ها می رسد آن است که چرا کارفرمایان در سیستم های اداری، برنامه ای برای ورزش روزانه كارمندان در نظر نمى گيرند؟
شايد دليل اصلى بى توجهى صاحبان صنايع و کارفرمایان به مباحث سلامت و البته ورزش کارمندان، بی اطلاعی آنان از اثرات مثبت این امور در افزایش بهره وری کارکنان است. این روزها حتى مباحث مرتبط با محيط كارو سلامت در سازمان جهانى بهداشت بطور جدی مورد استقبال شرکت های بزرگی چون تویوتا، هوندا، زیمنس، نایک و … قرار گرفته است. همچنین باعث شده، چه در ابعاد سلامت جسمانی و چه در ابعاد سلامت روانی تمهیدات خوبی برای کارکنان و حتی خانواده های آنان دیده شود که یکی از مهم ترین آنها ترغيب وفراهم آوردن امكان ورزش كردن براى افراد با هدف بهبود كيفيت زندگی، شادابی بیشتر و در نهایت افزایش كارآمدی است.
همسران، بهترین مشوق برای ورزش كردن
آنچه در معدود زوج هایی که ورزش را جزو فعالیت های معمول خود قرار داده اند، می‌توان دید آن است که نه تنها خود به عنوان یک فرد از مزیت های آن بهره می برند. بلکه فرصتی را نیز فراهم می کنند تا با پرداختن به ورزش هایی چون پیاده روی، کوهپیمایی و دوچرخه سواری، ساعاتی خوش و شاد را در کنار یکدیگر تجربه کنند. ترغیب شریک زندگی به ورزش، نه تنها باعث افزایش سلامت جسمانی اش می شود، بلکه با کمک به بهتر شدن خلق، احتمال برقراری روابط توام با آرامش و شادکامی را نیز به دنبال خواهد داشت.
باید و نباید داشتن همپای ورزشی
داشتن همپا برای ورزش کردن یک ضرورت نیست گرچه می تواند باعث استمرار و البته پیگیری فرد به ورزش شود. البته این امر، بخصوص در افرادی که به نوعی به سندرم تنبلى مبتلا هستند، بيشتر ضرورت پيدا مى‌كند. همچنين در افرادى كه بيشتربه اصرار دیگران به ورزش می‌پردازند و نه به میل خود، همراهى فرد ديكر، احتمال ترك فعاليت ورزشى را كاهش مى‌دهد.