بررسی آسیب‌های زانو از منظر روش‌های تمرینی پیلاتس
آسیب‌های زانو بیش‌ترین درصد آسیب‌های اندام تحتانی را خصوصاً در افرادی که از نظر بدنی فعال هستند به خود اختصاص می‌دهد. ساختار زانو به‌گونه‌ای است که به‌طور ذاتی مفصل زانو را بی‌ثبات می‌کند، بنابراین ثبات پویا به وسیله عضلات و رباط‌های صلیبی فراهم می‌شود. زنان در مقایسه با مردان به علت عواملی همانند تفاوت‌های آناتومیکی، کاهش قدرت عضلانی، و الگوی بیومکانیکی تغیر یافته، بیشتر دچار آسیب‌های زانو می‌گردند.
مطالعات انجام شده در تاثیر پیلاتس در بهبود آسیب های زانو
در سال‌های اخیر به‌خوبی اثبات‌شده است که عوامل فوقانی نقش مهمی در ثبات مفصل زانو و پیشگیری از آسیب‌های این ناحیه فراهم می‌کند. با بررسی مطالعات بیومکانیکی و بالینی که به‌وسیله حرکت شناسان زیستی، فیزیوتراپ‌ها و محققین حاضر در این زمینه انجام‌شده است، دکتر کریستوفر پاورز (2010)، نشان می‌دهند که نقص در کنترل عضلات ران، لگن و تنه اثر قابل‌توجهی بر روی کینماتیک مفاصل درشت‌نی رانی و کشککی رانی در صفحات حرکتی متعدد ایجاد می‌کند.
خصوصاً پاورز مدارکی را فراهم می‌کند که نشان می‌دهد که نقص در ران ممکن است زمینه را برای آسیب‌هایی همانند پارگی رباط صلیبی قدامی، سندرم باند ایلیوتیبیال، و درد مفصل کشککی رانی را فراهم کند. بنابراین، او مدارک بیومکانیکی را برای مشارکت ثبات لگن و تنه همچنین کنترل پویا مفصل ران به‌منظور طراحی برای برنامه‌های توان‌بخشی زانو ایجاد می‌کند.
ازآنجایی‌که تمامی تمرینات پیلاتس در ثبات لگن و تنه و همچنین کنترل ران مشارکت دارد، این تمرینات برای افرادی که از پاتولوژی‌های زانو رنج می‌برند، ایده آل است.
نقش دستگاه ریفرمر در بهبود آسیب های زانو
بیمارانی که جراحی زانو انجام داده‌اند باید به مدت 4 هفته از انجام فعالیت‌هایی که وزن بدن یا قسمتی از آن بر روی اندام تحتانی متحمل شود، خودداری کنند. انجام تمریناتی همانند کار کردن با پا در حالت طاق‌باز بر روی ریفورمر، وضعیت صفر جاذبه را فراهم می‌کند، بنابراین برای پیشرفت در دوران اولیه عمل جراحی مناسب است. بازآموزی عصبی-عضلانی و الگوهای عملکردی می‌تواند برای فعالیت‌هایی همانند اسکوات و لانژ در وضعیت‌های مطمئن آموزش داده شود، بنابراین زمانی که محدودیت‌های انجام فعالیت‌هایی که وزن بدن بر روی اندام تحتانی متحمل می‌شود به پایان رسد، حرکت از قبل به‌خوبی آموزش داده‌شده است. مطالعات پیشنهاد می‌کنند که ممکن است 4 هفته توان‌بخشی کوتاه باشد اما توان‌بخشی در مراحل اولیه اثر قابل‌توجهی همانند دو ماه تمرین داشته است (متل، مایلرت، و szczygiet 2012).
شما می توانید دستگاه ریفرمر را با بالاترین کیفیت و خدمات پس از فروش به صورت مستقیم از فروشگاه اینترنتی ماسا تهیه فرمایید.
ازآنجایی‌که هر فرد نشانه‌ها و مسائل مختلفی دارد، ازاین‌رو تمرین هر فرد باید مختص به خود فرد باشد. بسیار مهم است که هر بیمار به‌صورت فردی مورد ارزیابی قرار گیرد و از انجام تمرینات دیگران اجتناب کند یا شکل‌های اصلاح‌شده که برای او مناسب باشد را استفاده کند. اگر بیمار قدرت، انعطاف‌پذیری، یا کنترل انجام صحیح تمرین را نداشته باشد، نباید این تمرینات در برنامه فرد گنجانده شود.
انواع مشکلات و اسیب‌های زانو:
- استئوآرتریت مفصل زانو
- آسیب مینیسک( پارگی مینیسک، پارگی جزئی، پارگی کامل، بعد از جراحی آتروسکوپی)
- پارگی رباط صلیبی قدامی( آسیب ACL ، پارگی رباط ACL ( جزئی یا کامل)، وضعیت‌های بعد از بازسازی رباط ACL)
- تعویض مفصل زانو
- سندرم درد کشککی رانی
- سندرم باند ایلیوتیبیال
- تاندونیت کشکک(تاندونیت کشکک، تاندونیت (حاد،التهاب)، تاندونیوزیس (مزمن، تخریبی))
نویسنده
صفورا طهماسبی